ಎರಡು ಲೇಖನಗಳು : ಒಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ

ನಮ್ಮ ಸಮಾಚಾರ ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಎರಡು ಲೇಖನಗಳು ಅಲ್ಪಕಾಲಾಂತರದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾಗಿರುವದು, ಈ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ನಮ್ಮ ‘ವಿಚಾರವಾದಿ’ಗಳು ಕೊಡುತ್ತಿರುವ ಮಹತ್ವವನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ.  ಮೊದಲನೆಯದು ಜನೆವರಿ ಐದನೆಯ ದಿನಾಂಕದ ಪ್ರಜಾವಾಣಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾಗಿದೆ. ಎರಡನೆಯದು ಜನೆವರಿ ಒಂಬತ್ತನೆಯ ದಿನಾಂಕದ ಸಂಯುಕ್ತ ಕರ್ನಾಟಕದ ಸಾಪ್ತಾಹಿಕ ಪುರವಣಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾಗಿದೆ. ಪ್ರಜಾವಾಣಿಯ  ಅಂಕಣದ ಲೇಖಕರು ಶ್ರೀ ಅನಂತಮೂರ್ತಿ. ಸಂಯುಕ್ತ ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಬರೆದವರು ಶ್ರೀ ಕೆ.ಎಸ್. ಶರ್ಮಾ. ಎರಡೂ ಲೇಖನಗಳ ಹೂರಣ ಒಂದೇ: ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಸೆರೆಮನೆಯ ಶಿಕ್ಷೆಗೆ ಒಳಗಾದ ವಿನಾಯಕ ಸೇನರ ಪರವಾದ ವಕಾಲತ್ತು.

ಮೊದಲಿಗೆ ಶ್ರೀ ಶರ್ಮಾ ಅವರ ಲೇಖನವನ್ನು ಓದಿ:

ಶ್ರೀಮಾನ್ ಕೆ.ಎಸ್.ಶರ್ಮಾ ಅವರ ಬಗೆಗೆ ನನಗೆ ತುಂಬ ಗೌರವವಿದೆ. ಅವರು ಕಾನೂನು ಪರಿಣತರು ಹಾಗು ಕರ್ನಾಟಕದ ದಿನಗೂಲಿ ಆಂದೋಲನದ ಪ್ರಮುಖ ನಾಯಕರು. ಆದರೆ ಮೂಲತಃ ಮಾರ್ಕ್ಸವಾದಿಯಾದ ಶರ್ಮಾ ದೇಶದ ಎಲ್ಲ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಹಾಗು ಪರಿಹಾರಗಳನ್ನು ತಮ್ಮ ಮಾರ್ಕ್ಸವಾದದ ದೃಷ್ಟಿಕೋನದಿಂದಲೇ ನೋಡಬಯಸುತ್ತಾರೆ. ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ನಾವು ರಶಿಯದ ಹಾಗು ಚೀನಾದ ಮಾರ್ಕ್ಸವಾದಿಗಳಿಗೂ ಭಾರತೀಯ ಮಾರ್ಕ್ಸವಾದಿಗಳಿಗೂ ಇರುವ ಅಂತರವನ್ನು ಗಮನಿಸುವದು ಅವಶ್ಯಕ. ರಶಿಯದ ಹಾಗು ಚೀನಾದ ಮಾರ್ಕ್ಸವಾದಿಗಳು ತಮ್ಮ ದೇಶದ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಯನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಂಡವರು ಹಾಗು ಕಟ್ಟಾ ದೇಶಾಭಿಮಾನಿಗಳು. ಭಾರತೀಯ ಮಾರ್ಕ್ಸವಾದಿಗಳಿಗೆ ದೇಶದ ಹಿತಕ್ಕಿಂತಲೂ ಮಾರ್ಕ್ಸವಾದದ ಹಿತವೇ ಮುಖ್ಯವಾಗಿದೆ.

ನನ್ನ ಅಭಿಪ್ರಾಯಕ್ಕೆ ಪುಷ್ಟಿ ಕೊಡಲು ನಾನು ಬಂಗಾಲ ಹಾಗು ಕೇರಳ ರಾಜ್ಯಗಳ ಉದಾಹರಣೆಯನ್ನು ಕೊಡಬಯಸುತ್ತೇನೆ. ಬಂಗಾಲದಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಆಳುವ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ ಪಕ್ಷದ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರು ನಡೆಸುತ್ತಿರುವ ಹಿಂಸಾಚಾರ ಹಾಗು ಆ ರಾಜ್ಯದ ಪೋಲೀಸರು ಮುಗ್ಧ ರೈತರ ಮೇಲೆ ಮತ್ತು ಸಾಮಾನ್ಯ ಜನತೆಯ ಮೇಲೆ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಅತ್ಯಾಚಾರಗಳು ಶರ್ಮಾರವರಿಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲವೆ? ಕೇರಳದಲ್ಲಿ  ಆಳುವ ಪಕ್ಷದ ಕೆಲವು ಧುರೀಣರು ರತಿಹಿಂಸೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಕೊಂಡಿದ್ದು ಹಾಗು ಅಲ್ಲಿ ಶ್ರೀ ಜೋಸೆಫ್ ಎನ್ನುವ ಉಪನ್ಯಾಸಕರ ಕೈಗಳನ್ನು ಉಗ್ರವಾದಿಗಳು ಕತ್ತರಿಸಿದ್ದದ್ದು ಇವರಿಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲವೆ?  ಈ ಘಟನೆಗಳು ಮಾನವ ಹಕ್ಕುಗಳ ಉಲ್ಲಂಘನೆ ಅಲ್ಲವೆ? ಈ ಎಲ್ಲ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ತುಟಿಗಳನ್ನೂ ಸಹ ಅಲುಗಾಡಿಸದ ಶರ್ಮಾ ಅವರು ವಿನಾಯಕ ಸೇನರಿಗೆ ಭಾರತೀಯ ನ್ಯಾಯಾಲಯವು ಶಿಕ್ಷೆ ನೀಡಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ ಗುಡುಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ವಿನಾಯಕ ಸೇನರು ಉತ್ತಮ ವೈದ್ಯರಿರಬಹುದು, ಆದಿವಾಸಿಗಳ ಸೇವೆಯನ್ನು ನಿ:ಸ್ಪೃಹರಾಗಿ ಮಾಡಿರಬಹುದು. ಆದರೆ ಈ ದೇಶದ ಕಾನೂನನ್ನು ಅವರು ಭಂಗಿಸಿದ್ದರೆ, ಅವರಿಗೆ ತಕ್ಕ ಶಿಕ್ಷೆಯಾಗಲೇ ಬೇಕು. ಸೇನರೇ ಆಗಲಿ, ಶರ್ಮಾರೇ ಆಗಲಿ ಕಾನೂನಿಗಿಂತ ಯಾರೂ ದೊಡ್ಡವರಲ್ಲ. ಅಲ್ಲದೆ ನ್ಯಾಯಾಲಯವು ಕಾನೂನಿನ ಎಲ್ಲ ಮುಖಗಳ ದೀರ್ಘ ಅಧ್ಯಯನದ ನಂತರವೇ ತೀರ್ಪು ನೀಡುತ್ತದೆ. ಈ ತೀರ್ಪನ್ನು ನಾವು ಗೌರವಿಸಬೇಡವೆ? ನಮಗೆ ಬೇಡವಾದ ತೀರ್ಪಿಗಾಗಿ ನ್ಯಾಯಾಲಯವನ್ನು ಟೀಕಿಸುವದು ಸರಿಯೆ? ಈ ತೊಡಕನ್ನು ಬದಿಗೆ ಸರಿಸಲೆಂದೇ ಶರ್ಮಾ ಬೇರೊಂದು ಉಪಾಯ ಹುಡುಕುತ್ತಾರೆ. ಅದೇನೆಂದರೆ : ಭಾರತದ ಕಾನೂನುಗಳೇ ಸರಿಯಾಗಿಲ್ಲ! ನಮ್ಮ ಕಾನೂನುಗಳು ಮಾನವತಾವಿರೋಧಿಯಾಗಿವೆ! ಯಾಕೆ ಸ್ವಾಮಿ? ಈಗಿರುವ ಕಾನೂನುಗಳ ಮೂಲಕ ಎಷ್ಟು ದೇಶದ್ರೋಹಿಗಳನ್ನು ನೀವು ಶಿಕ್ಷೆಗೆ ಒಳಪಡಿಸಿದ್ದೀರಿ? ಅಫಝಲ್ ಗುರು, ಕಸಬರಂತಹ ಭಯೋತ್ಪಾದಕರು  ಸೆರೆಮನೆ ಎನ್ನುವ ಅರಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಆರಾಮಾಗಿ ಕಾಲಕ್ಷೇಪ ಮಾಡುತ್ತಿಲ್ಲವೆ? ಇದಕ್ಕಿಂತ ಮಾನವತಾವಾದಿ ಕಾನೂನು ಯಾವ ದೇಶದಲ್ಲಿ ನಿಮಗೆ ಸಿಕ್ಕೀತು?

ಎರಡನೆಯದಾಗಿ ಸೇನರ ಬೆಂಬಲಕ್ಕೆ ನಿಂತಂತಹ ಮಾನವ ಹಕ್ಕುಗಳ ಸಂಘಟನೆಗಳ ದೊಡ್ಡ ಪಟ್ಟಿಯನ್ನೇ ಶರ್ಮಾ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಶರ್ಮಾರಿಗೆ ಹಾಗು ಈ ಸಂಘಟನೆಗಳಿಗೆ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಸಂಚಾರ ನಿಯಂತ್ರಿಸುವ ಪೋಲೀಸನೂ ಸಹ ಮಾನವ ಹಕ್ಕುಗಳನ್ನು ಉಲ್ಲಂಘಿಸುವ ಸರ್ವಾಧಿಕಾರಿಯಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಾನೆ. ಇವರಿಗೆ ರಶಿಯಾ ಹಾಗು ಚೀನಾದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಮಾನವ ಹಕ್ಕುಗಳ ಉಲ್ಲಂಘನೆ ಕಾಣುವದಿಲ್ಲ. ಅಮೇರಿಕಾ ಎಷ್ಟೆಲ್ಲ ದೇಶಗಳ ಅಮಾಯಕ ನಾಗರಿಕರ ಮೇಲೆ ವರ್ಷ ವರ್ಷವೂ ಬಾಂಬು ಸುರಿಸುವದು ಕಾಣುವದಿಲ್ಲ. ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾದಲ್ಲಿ ವರ್ಣೀಯ ಹಿಂಸೆ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವದು ಕಾಣುವದಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ದೇಶದ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ಅಪರಾಧ ಸಾಬೀತಾದ ಒಬ್ಬ ಅಪರಾಧಿಯನ್ನು ಸೆರೆಮನೆಗೆ ಕಳುಹಿಸಿದರೆ ಮಾತ್ರ ಅದು ಮಾನವ ಹಕ್ಕುಗಳ ಘೋರ ಉಲ್ಲಂಘನೆಯಾಗುತ್ತದೆ! ಇದಲ್ಲದೆ, ಅನೇಕ  ಮಾನವ ಹಕ್ಕುಗಳ ಸಂಘಟನೆಗಳು ವಿವಿಧ ದೇಶಗಳ ಗುಪ್ತಚಾರ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ಮುಖವಾಡಗಳು ಎನ್ನುವದು ಶರ್ಮಾರಿಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲವೆ? ಭಾರತೀಯ ಸಮಾಜವನ್ನು ಒಡೆಯುವದು ಹಾಗು ಭಾರತದ ಆಡಳಿತವನ್ನು ಬುಡಮೇಲು ಮಾಡುವದೇ ಈ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ಉದ್ದೇಶ ಎನ್ನುವದು  ಶರ್ಮಾರಿಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲವೆ?

ಕೆಳಗಿನ ನ್ಯಾಯಾಲಯವು ಶಿಕ್ಷೆ ವಿಧಿಸಿದಾಗ, ಮೇಲಿನ ನ್ಯಾಯಾಲಯಕ್ಕೆ ಅಪೀಲು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಕಾನೂನಿನಲ್ಲಿ ಅವಕಾಶವಿರುತ್ತದೆ. ವಿನಾಯಕ ಸೇನರು ಸಾಧ್ಯವಿದ್ದರೆ ಆ ಅವಕಾಶವನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಅಂತಹ ನೇರಮಾರ್ಗವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ನಮ್ಮ ನ್ಯಾಯವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಹಾಗು ನ್ಯಾಯಾಲಯಗಳನ್ನು ದೂಷಿಸುವದು ಶರ್ಮಾರಂತಹ ಕಾನೂನುಪಂಡಿತರಿಗೆ ಭೂಷಣವಲ್ಲ.  ಇಂತಹ ವಿಧಾನವನ್ನು ಅನುಸರಿಸುವದರಿಂದಲೇ ಅರುಂಧತಿ ರಾಯರಂತಹ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳಿಗೆ ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ವೇದಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಮಿಂಚುವದು ಸಾಧ್ಯವಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ಈ ಸ್ವಾರ್ಥಿಗಳ ಮಹತ್ವಾಕಾಂಕ್ಷೆಗಾಗಿ ನಮ್ಮ ದೇಶ ಎಂತಹ ಬೆಲೆ ತೆರಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವದು ಶರ್ಮಾರಿಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲವೆ? ಶರ್ಮಾ ಕೀರ್ತಿಕಾಂಕ್ಷಿ ಅಲ್ಲ ಎನ್ನುವದು ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿದೆ. ಬದುಕಿನುದ್ದಕ್ಕೂ ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡು ಬಂದ ಮಾರ್ಕ್ಸವಾದವನ್ನು ಸಮರ್ಥಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ, ದೇಶದ ಕಾನೂನುಗಳನ್ನು ಹೀಯಾಳಿಸುವ ಕಸರತ್ತನ್ನು ಶರ್ಮಾ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆಯೆ?

ಶರ್ಮಾ ಅವರ ದೃಷ್ಟಿಕೋನ ಹೇಗೇ ಇರಲಿ, ಅವರ ಬರಹದಲ್ಲಿ ಸರಳತೆ ಇದೆ, ಸಾಕಷ್ಟು ಮಾಹಿತಿ ಇದೆ ಹಾಗು ತಾವು ನಂಬಿರುವದು ಏನು ಎನ್ನುವದರ ಸ್ಪಷ್ಟತೆ ಇದೆ. ನನ್ನ ನಂಬಿಕೆ ಬೇರೆಯಾಗಿರುವದರಿಂದ ಅವರ ಅಭಿಪ್ರಾಯವನ್ನು ನಾನು ಒಪ್ಪುವದಿಲ್ಲ, ಅಷ್ಟೇ. 

ಈಗ ಶ್ರೀ ಅನಂತಮೂರ್ತಿಯವರ ಲೇಖನವನ್ನು (ಪ್ರಜಾವಾಣಿ, ೫ನೆಯ ಜನೆವರಿ) ನೋಡಿರಿ.

ಅನಂತಮೂರ್ತಿಯವರು ಕ್ಲಿಷ್ಟ ಶೈಲಿಯಲ್ಲಿ ಲೇಖನವನ್ನು ಬರೆಯಲು ಇಷ್ಟ ಪಡುತ್ತಾರೆ. ಹಾಗೆ ಮಾಡುವದರಿಂದ ತಮ್ಮ ಲೇಖನವು ಕೃತಕ ಸಂಕೀರ್ಣತೆಯನ್ನು ಪಡೆದು, ಪಾಂಡಿತ್ಯಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಕಂಗೊಳಿಸುವದು ಎನ್ನುವದು ಅವರ ಭ್ರಮೆಯಾಗಿದೆ. ಮಾಹಿತಿಶೂನ್ಯವಾಗಿರುವ ತಮ್ಮ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ಪಾಂಡಿತ್ಯವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುವ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ಅನಂತಮೂರ್ತಿಯವರು ಭೀಷ್ಮ ಹಾಗು ವಿಭೀಷಣರ ರೂಪಕಗಳನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ ಎನ್ನಬಹುದು. ಈ ರೂಪಕಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟಾಗಿ ನೋಡಬೇಕೆಂದು ಅವರು ನಮಗೆ ಸೂಚನೆ ಇತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಕೊನೆಗೊಮ್ಮೆ ಸುತ್ತು ಬಳಸಿ ನಕ್ಸಲರು ಕೆಟ್ಟವರೇನಲ್ಲ , ನಮ್ಮ ರಾವಣ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸಲು (ಶ್ರೀರಾಮಚಂದ್ರನಂತೆ?) ಹೋರಾಡುತ್ತಿರುವವರು ಎಂದು ಶರಾ ಹಾಕುತ್ತಾರೆ. ಈ ನಕ್ಸಲವಾದಿಗಳು ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಮಹಾಕ್ರಾಂತಿಯಲ್ಲಿ ಈವರೆಗೂ ಪ್ರಾಣ ತೆತ್ತಿರುವವರು ಯಾರು? ಅಮಾಯಕ ಹಳ್ಳಿಗರೊ ಅಥವಾ (ನೀಚ!) ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿಗಳೊ? ಸ್ವತಃ ಅನಂತಮೂರ್ತಿಯವರು ಯಾವ ವರ್ಗದಲ್ಲಿ ಸೇರಿದ್ದಾರೆ? ರಾಜಧಾನಿಯ ಡಾಲರ್ ಕಾಲನಿಯಲ್ಲಿ ಮನೆ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡವರನ್ನು, ದುಬಾರಿ ಮದ್ಯಪಾನ ಮಾಡುವ ಶಕ್ತಿಯುಳ್ಳವರನ್ನು  ಯಾವ ವರ್ಗದಲ್ಲಿ ಸೇರಿಸಬಹುದು? ರಾವಣನ ರಾಜ್ಯಭಾರದಲ್ಲಿ ಅವನ ಭಟ್ಟಂಗಿಯಾಗಿ, ಸಕಲ ಸವಲತ್ತುಗಳನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಂಡು ವಿಭೀಷಣನ ಹೆಸರು ಹೇಳುವವರನ್ನು ಯಾವ ಗುಂಪಿಗೆ ಸೇರಿಸಬೇಕು? ಹಾಗಿದ್ದರೆ ಅನಂತಮೂರ್ತಿಯವರು ಯಾತಕ್ಕಾಗಿ ವಿನಾಯಕ ಸೇನರ ಪರವಾಗಿ ವಕಾಲತ್ತು ಮಾಡಲು ಬಯಸುತ್ತಾರೆ? ನನಗೆ ತೋರಿದ್ದನ್ನು ಮೊದಲೇ ಹೇಳಿದ್ದೇನೆ. ದೇಶದ್ರೋಹಿಗಳ ಪರವಾಗಿ ನೀವು ಮಾನವತಾವಾದದ ಬುರುಡೆಯನ್ನು ಉರುಳಿಸಿದರೆ, ನೀವು ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ರಂಗದಲ್ಲಿ ಮಿಂಚಬಹುದು. ಈ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಅರುಂಧತಿ ರಾಯ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬಳಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಅನಂತಮೂರ್ತಿಯವರಿಗೂ ಈ ಮಾರ್ಗ ಹೊಸದೇನಲ್ಲ.