ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಮತಾಂತರದ ಇತಿಹಾಸ ಹಾಗೂ ರಾಜಕೀಯ

ಆರ್ಯ ಜನಾಂಗವು ಭಾರತಕ್ಕೆ ಹೊರಗಿನೆಂದು ಬಂದಿತೆಂದು ಕೆಲವು ಇತಿಹಾಸಕಾರರು ಹೇಳಿದರೆ, ಇನ್ನೂ ಕೆಲವರು ಆರ್ಯ ಜನಾಂಗವು ಭಾರತದ native ಜನಾಂಗವೇ ಆಗಿದೆ ಎಂದು ವಾದಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅದೇನೆ ಇರಲಿ, ಪ್ರಾಚೀನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಜನಾಂಗಗಳು ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಬಹುಶ: ಇವು ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಬುಡಕಟ್ಟಿಗೆ ಸೇರಿದ ಜನಾಂಗಗಳಾಗಿರಬೇಕೆನ್ನುವದು, ಈ ಜನಾಂಗಗಳ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ದೈಹಿಕ ಲಕ್ಷಣಗಳಿಂದಲೇ ವ್ಯಕ್ತವಾಗುತ್ತದೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ ನಾಗಾ ಜನಾಂಗ, ಪಂಜಾಬಿ ಜನಾಂಗ, ಕೊಡವರು, ‘ದ್ರಾವಿಡ’ ಜನಾಂಗ ಇತ್ಯಾದಿ.

ಈ ಜನಾಂಗಗಳಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಜನಾಂಗಗಳು totem ಪೂಜಕರಾಗಿದ್ದವು. ಆರ್ಯಜನಾಂಗದವರೊಡನೆ ನಡೆದ ಹೋರಾಟಗಳಲ್ಲಿ , ಈ ಜನಾಂಗಗಳು ಸೋತ ಬಳಿಕ, ಎಲ್ಲ ಸೋತ ಜನಾಂಗಗಳು ಮಾಡುವಂತೆ ಈ ಆರ್ಯೇತರ ಜನಾಂಗಗಳೂ ಸಹ, ಗೆದ್ದವರ ಸಂಸ್ಕೃತಿಗೆ ಶರಣಾದವು.
ಈ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ‘ಧರ್ಮ’ವೂ ಒಂದು.
ಭಾರತದಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಮೊದಲ ಮತಾಂತರ ಇದಾಗಿರಬಹುದು.

ಹೀಗೆ ಶರಣಾದವರೆಲ್ಲ ಆರ್ಯರ ವೈದಿಕ ಧರ್ಮದ ಅನುಯಾಯಿಗಳಾದರೂ ಸಹ ತಮ್ಮ totemಗಳನ್ನು , ತಮ್ಮ ದೈವಸಂಕೇತಗಳನ್ನು ಸುಲಭದಲ್ಲಿ ಬಿಟ್ಟುಕೊಡಲಿಲ್ಲ. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ತಮ್ಮ ದೈವಸಂಕೇತಗಳನ್ನು ವೇದಗಳಲ್ಲಿ ಸೇರಿಸಲು ಸಮರ್ಥರಾದರು. ವೇದಗಳಲ್ಲಿ ಬರುವ ಜಲದೇವತೆಗಳನ್ನು ಇದಕ್ಕೆ ಉದಾಹರಿಸಬಹುದು.
ಅದರಂತೆ, ‘ಸಾರ್ಪರಾಜ್ಞೀ ಸೂರ್ಯೋವಾ’ ಎನ್ನುವ ವಾಕ್ಯ ಸಹ ಈ ತರಹದ manipulated assimilationದ
ಸಂಕೇತವೆಂದು ಶ್ರೀ ಶಂ. ಬಾ. ಜೋಶಿ ಭಾವಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಆರ್ಯರ ವೈದಿಕ ಧರ್ಮವನ್ನು ವಿರೋಧಿಸುವವರಲ್ಲಿ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನೇ ಮುಂದಾಳು ಎನ್ನಬಹುದು. ಚಿಕ್ಕವನಿದ್ದಾಗಲೇ ಆತ, ವೈದಿಕ ದೇವತೆಯಾದ ಇಂದ್ರನನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಿ, ತನ್ನ ಜನರು (ಹಟ್ಟಿಕಾರರು) ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ‘ಗಿರಿಪೂಜೆ’ಯನ್ನು ಮಾಡಲು ಪ್ರಚೋದಿಸಿದ. ಇದರ ವಿರುದ್ಧ ಪ್ರತಿಕಾರಕ್ಕೆ ಮುಂದಾದ ಇಂದ್ರ ಹಾಗೂ ವರುಣರನ್ನು ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ಎದುರಿಸಿದ.

ಅರ್ಜುನನಿಗೆ ಮಾಡಿದ ‘ಗೀತೋಪದೇಶ’ದಲ್ಲಿಯೂ ಸಹ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನ ಒಲವು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿದೆ.
“ತ್ರೈಗುಣ್ಯವಿಷಯಾ ವೇದಾ ನಿಸ್ತ್ರೈಗುಣ್ಯೋ ಭವಾರ್ಜುನ” ಎಂದು ಹೇಳುವಲ್ಲಿಯ ವೇದವಿರೋಧಿ ಧೋರಣೆ ಹಾಗು “ವೃಕ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ನಾನು ಬಿಲ್ವವೃಕ್ಷ” ಎಂದು ಹೇಳುವಾಗ, ಅಲ್ಲಿ ತೋರುವ ವೃಕ್ಷಪೂಜೆಯ ಒಲವು ಇವು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ವೈದಿಕ-ವಿರೋಧಿಯಾಗಿವೆ.

ಏನೇ ಇರಲಿ, ಸೋತವರು ಗೆದ್ದವರ ಧರ್ಮವನ್ನು ಏಕೆ ಸ್ವೀಕರಿಸುತ್ತಾರೆ?
ಹೋರಾಟವನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಲು ಅಸಮರ್ಥರಾದ ಇವರು ಗೆದ್ದವರಿಗೆ ‘ಜೀ’ ಎನ್ನುತ್ತ ಕೈಕಟ್ಟಿ ನಿಲ್ಲುವದು ಅನಿವಾರ್ಯವಷ್ಟೆ. ಕಾಲಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ಇವರಲ್ಲಿ ಅನೇಕರು Stockholm syndrome ಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತಾರೆ. ಆಗ ಇವರು ಗೆದ್ದವರ ನಡೆ-ನುಡಿ, ವೇಷ-ಭೂಷಣ ಇವುಗಳನ್ನು ಅನುಕರಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಬಿಸುತ್ತಾರೆ. ನಾವು ಕೂಡ ಇಂಗ್ಲೀಶರ ಭಾಷೆ, ವೇಷ-ಭೂಷಣ ಹಾಗು ನಾಗರಿಕತೆಯನ್ನು ನಮ್ಮವೇ ಎನ್ನುವಂತೆ ಅನುಕರಿಸುತ್ತಿಲ್ಲವೆ?

ಭಾಷೆ ಹಾಗು ವೇಷ-ಭೂಷಣ ಇವು ಹೊರಗಿನ, ತೋರಿಕೆಯ ಅಲಂಕಾರಗಳು. ಮನುಷ್ಯನು ಇವನ್ನೆಲ್ಲ ಸುಲಭವಾಗಿ ಬದಲಾಯಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಆದರೆ ತನ್ನ ದೈವಿಕ ನಂಬಿಕೆಗಳನ್ನು ಸುಲಭವಾಗಿ ಬಿಟ್ಟುಕೊಡುವದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಆರ್ಥಿಕ ಹಾಗೂ ಸಾಮಾಜಿಕ ಲಾಭಕ್ಕಾಗಿ ಕೆಲವರು ಧರ್ಮವನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸಲು ಸಿದ್ಧರಾಗುತ್ತಾರೆ. ಮೊಗಲರ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಇಸ್ಲಾಮ ಧರ್ಮವನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಿದ ಅನೇಕ ದೊಡ್ಡ ಮನುಷ್ಯರನ್ನು ಇದಕ್ಕೆ ಉದಾಹರಣೆ ಎಂದು ಹೇಳಬಹುದು.
ಸುಪ್ರಸಿದ್ಧ ಸಂಗೀತಕಾರ ತಾನಸೇನ ಸಹ, ತನ್ನ ಇಳಿವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಮುಸಲಮಾನನಾಗಿ ಮತಾಂತರಗೊಂಡ. ಯಾರೂ ಅವನನ್ನು ಮತಾಂತರಕ್ಕಾಗಿ ಬಲಾತ್ಕರಿಸಿರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ. ಆದರೆ, subtle pressure ಎನ್ನುವದೊಂದು ಇರುತ್ತದೆಯಲ್ಲ!
ಇದರಂತೆಯೆ, ಬ್ರಿಟಿಶರ ಆಡಳಿತದಲ್ಲಿಯೂ ಸಹ Anglo-Indiansರಿಗೆ ಹಾಗೂ ಮತಾಂತರಿತಗೊಂಡ ಕ್ರಿಶ್ಚನ್ನರಿಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಅನುಕೂಲತೆಗಳು ಇದ್ದವಲ್ಲವೆ? ಇವನ್ನು ಸಾಮಾಜಿಕ ಕಾರಣಗಳ ಮತಾಂತರ ಎನ್ನಬಹುದು.

ಆರ್ಥಿಕ ಕಾರಣಗಳಿಂದಾದ ಮತಾಂತರವನ್ನು ನಾವು ಪಶ್ಚಿಮ ಕರಾವಳಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಣಬಹುದು. ಸುಮಾರು ೭ನೆಯ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಭಾರತದ ಪಶ್ಚಿಮ ಕರಾವಳಿಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಅರಬ ವ್ಯಾಪಾರಿಗಳು ಮನ್ಸೂನ್ ಗಾಳಿಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಇಲ್ಲಿ ಬಂದು ತಲುಪುತ್ತಿದ್ದರು. ಮರಳಿ ಹೋಗಲು reverse monsoonಗಾಗಿ ಕಾಯಬೇಕಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ದೈಹಿಕ ಅವಶ್ಯಕತೆಗಳಿಗಾಗಿ ಏನು ಮಾಡುವದು? ಕೆಲವರು ಕರಾವಳಿಯ ಹೆಂಗಸರನ್ನು ಕೊಂಡುಕೊಂಡರು. ಆದರೆ ಮತ್ತೆ ಕೆಲವರು ಕರಾವಳಿಯ ಹೆಂಗಸರ ಜೊತೆಗೆ ಮದುವೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡರು.
ಇದು ಆರ್ಥಿಕ ಮತಾಂತರ. ಈ ಅರಬ ವರ್ತಕರ ಸಂತಾನವೇ ಮಲಬಾರದ ‘ಮಾಪಿಳ್ಳೆ’ಗಳು, ‘ಬ್ಯಾರಿಗಳು’ ಹಾಗೂ ಉತ್ತರ ಕನ್ನಡ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಭಟಕಳದ ‘ನವಾಯತರು’.
ಈ ಮತಾಂತರಗಳು ಶಾಂತಿಯುತ ಮತಾಂತರಗಳು. ಆರ್ಥಿಕ ಹಾಗು ಸಾಮಾಜಿಕ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ಕರಾವಳಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಮತಾಂತರಗಳು.
ಇಷ್ಟೇ ಆಗಿದ್ದರೆ, ಮತಾಂತರವನ್ನು ಬಹುಶಃ ಯಾರೂ ವಿರೋಧಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಮತಾಂತರದ ಜೊತೆಗೆ ರಾಷ್ಟ್ರನಿಷ್ಠೆಯೂ ಬದಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು ಎನ್ನುವದೇ ಇಲ್ಲಿಯ alarming point.

ಪೋರ್ತುಗೀಜರು ಅರಬ ವರ್ತಕರಂತೆ ಕೇವಲ ವ್ಯಾಪಾರಕ್ಕೆ ತಮ್ಮನ್ನು ಸೀಮಿತಗೊಳಿಸಲಿಲ್ಲ. ಕರಾವಳಿಯ ಮೀನುಗಾರರನ್ನು ಇವರು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಧರ್ಮಕ್ಕೆ ಮತಾಂತರಗೊಳಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ಇದನ್ನು ಪ್ರತಿಬಂಧಿಸಿ ವಿಜಯನಗರದ ರಾಜರು ಹಾಗೂ ವಿಜಾಪುರದ ಸುಲ್ತಾನರು, ಪೋರ್ತುಗೀಜರಿಗೆ ಶರತ್ತುಗಳನ್ನು ಹಾಕಿದರು.
ಈ ಶಾಂತಿಯುತ ಮತಾಂತರವನ್ನು ಪ್ರತಿಬಂಧಿಸಲು ಕಾರಣವೇನು ಎಂದು ಯಾರಾದರೂ ಕೇಳಬಹುದು.

ಪೋರ್ತುಗೀಜರು ಕರಾವಳಿ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಪಾರದ ಹೊರತಾಗಿ, ತಮ್ಮ ಆಡಳಿತ ಸ್ಥಾಪಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದಾಗ, ವಿಜಯನಗರ ಹಾಗೂ ವಿಜಾಪುರದ ಅರಸರು ಪೋರ್ತುಗೀಜರ ಮೇಲೆ ದಂಡೆತ್ತಿ ಬಂದರು. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಈ ಮತಾಂತರಿತ ಮೀನುಗಾರರು ಪೋರ್ತುಗೀಜರ ಪರವಾಗಿ ಹೋರಾಡಿದರು. ಅಲ್ಲದೆ, ಇವರಲ್ಲಿ ಅನೇಕರು ಮೀನುಗಾರರಾಗಿದ್ದರಿಂದ, ವಿಜಯನಗರದ ಹಾಗೂ ವಿಜಾಪುರದ ಕಡಲ ಕಾವಲುಪಡೆಯು ನಿರ್ಬಲವಾಗಿ ಹೋಯಿತು.
ಗೋವಾದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಬುಕರ್ಕನು ಅನೇಕ ದೇವಾಲಯಗಳನ್ನು ಕೆಡವಿಸಿ ಹಾಕಿದ ; ಮತಾಂತರಕ್ಕೆ ಒಪ್ಪದ ಜನರ ಮೇಲೆ ಘೋರ ಅತ್ಯಾಚಾರವನ್ನು ಎಸಗಿದ. ಇದು ಬಲಾತ್ಕಾರದ ಮತಾಂತರ. ಈ ಎಲ್ಲ ಕೃತ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಮತಾಂತರಿತರು ಪೋರ್ಚುಗೀಜರಿಗೆ ಬೆಂಬಲವಾಗಿ ನಿಂತರು.
ಮತಾಂತರದ ರಾಜಕೀಯ ಉದ್ದೇಶ ಇಲ್ಲಿ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತದೆ.

ಈ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿಯೇ, ಮಂಗಳೂರನ್ನು ಮುತ್ತಿದ ಟೀಪು ಸುಲ್ತಾನನು ಮತಾಂತರಿತಗೊಂಡ ಮೂರುಸಾವಿರ ಕ್ರಿಶ್ಚನ್ನರನ್ನು, ಸೆರೆಯಾಳಾಗಿ ಕೊಡಗಿಗೆ march ಮಾಡಿಸುತ್ತ ಒಯ್ದ. ಟೀಪುವಿನ ಈ ಕಾರ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಅವನನ್ನು ಮತಾಂಧನೆಂದು ಕರೆಯುವವರು, ಇದರ ಹಿಂದಿನ ರಾಜಕೀಯ ಉದ್ದೇಶವನ್ನು ದಯವಿಟ್ಟು ಗಮನಿಸಬೇಕು.

ಈಗಲೂ ಸಹ ಅಷ್ಟೇ. ಮತಾಂತರದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದ New Life ಸಂಸ್ಥೆಯ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರನ್ನು ಕೆಲವು ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ತಕ್ಷಣವೇ ಬೆಂಬಲಿಸಿ ಹೇಳಿಕೆ ಕೊಟ್ಟರು. ಕ್ರಿಶ್ಚನ್ನರ ಮೇಲೆ ಇವರಿಗೆ ಪ್ರೀತಿ ಬಹಳ ಅಂತಲ್ಲ. ಮತಾಂತರಿತರ ‘ಮತ’ ತಮಗೆ ದೊರೆಯಲಿ ಅನ್ನುವದೊಂದೇ ಇದರ ಹಿಂದಿನ ಉದ್ದೇಶ. So, ಇಲ್ಲಿ ಮತಾಂತರದ ಬೆಂಬಲಕ್ಕೆ ರಾಜಕೀಯ ಉದ್ದೇಶವಿದೆ.

ಕ್ರಿ.ಶ. ೭೦೦ರ ನಂತರ ಭಾರತದ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ಮಾಡಿದ, ತುರುಕರು ಹಾಗೂ ಪರ್ಶಿಯನ್ನರು ಸೆರೆ ಸಿಕ್ಕ ಸೈನಿಕರಿಗೆ ಒಂದು ಶರತ್ತಿನ ಮೇಲೆ ಜೀವದಾನ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು: “ನೀವು ಇಸ್ಲಾಮ ಧರ್ಮಕ್ಕೆ ಮತಾಂತರಗೊಳ್ಳಬೇಕು”.
ಇವರ ಉದ್ದೇಶ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿದೆ. ಮತಾಂತರಗೊಂಡ ಸೈನಿಕರು ತಮ್ಮ ನಿಷ್ಠೆಯನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸುತ್ತಾರೆ. ಇದರ ಜ್ವಲಂತ ಉದಾಹರಣೆ ಎಂದರೆ ಮಲಿಕ ಕಾಫರ. ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಮೇಲೆ ದಂಡೆತ್ತಿ ಬಂದಾಗ ಈ ಮತಾಂತರಿತನು ಮಾಡಿದ ಅತ್ಯಾಚಾರಗಳು ತುರುಕರ ಹಾಗೂ ಪರ್ಶಿಯನ್ನರ ಅತ್ಯಾಚಾರಗಳಿಗಿಂತ ಘೋರವಾಗಿದ್ದವು. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಸೋಲುಂಡ ಹೊಯ್ಸಳ ಬಲ್ಲಾಳ ದೊರೆಯು ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಇತರ ರಾಜರಿಗೆ ಒಂದು ಸಂದೇಶವನ್ನು ನೀಡಿದ. ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ಸುವರ್ಣಾಕ್ಷರಗಳಲ್ಲಿ ಬರೆದಿಡಬೇಕಾದ ಸಂದೇಶವಿದು: “ಮಲಿಕ ಕಾಫರನು ನಮ್ಮ ರಾಜ್ಯಗಳನ್ನಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ನಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನೇ ನಾಶ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಇದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ಗಂಡಾಂತರ ಯಾವುದಿದೆ? ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಬಲವನ್ನು ಒಟ್ಟುಗೂಡಿಸಿ ಹೋರಾಡೋಣ. ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಸೈನ್ಯದಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯ ಸೈನಿಕನಂತೆ ಹೋರಾಡಾಲು ಸಿದ್ಧನಿದ್ದೇನೆ”.
ಆದರೆ ಆಗಲೇ ಇಳಿವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಬಲ್ಲಾಳ ದೊರೆಯ ಇಷ್ಟಾರ್ಥ ಸಿದ್ಧಿಸಲಿಲ್ಲ. ಮದುರೆಯ ಸುಲ್ತಾನನು ಬಲ್ಲಾಳ ದೊರೆಯನ್ನು ಸೆರೆ ಹಿಡಿದು, ಚರ್ಮ ಸುಲಿಸಿ, ತೂಗು ಹಾಕಿದನು. ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತ ಸೋಲುಂಡಿತು. ಸೆರೆಯಾಳುಗಳು ಜೀವ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲೆಂದು ಇಸ್ಲಾಮ ಧರ್ಮಕ್ಕೆ ಶರಣಾದರು. ಈ ಸೆರೆಯಾಳುಗಳಲ್ಲಿ ಮತಾಂತರಗೊಂಡು ಜೀವ ಉಳಿಸಿಕೊಂಡ ಹುಕ್ಕ ಹಾಗೂ ಬುಕ್ಕರೂ ಇದ್ದರು.

ಶೃಂಗೇರಿ ಪೀಠಾಧಿಪತಿಯಾದ ವಿದ್ಯಾರಣ್ಯರು ಕಾಶಿಯಲ್ಲಿ ಹುಕ್ಕ ಹಾಗೂ ಬುಕ್ಕರನ್ನು ವೈದಿಕ ಧರ್ಮಕ್ಕೆ ಮರು ಮತಾಂತರಿಸಿದರು. ಆರ್ಯಸಮಾಜ ಸ್ಥಾಪಿಸಿದ ದಯಾನಂದ ಸರಸ್ವತಿಯವರು ಮರುಮತಾಂತರವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುವದಕ್ಕಿಂತ ೬೦೦ ವರ್ಷಗಳಷ್ಟು ಮೊದಲೇ ವಿದ್ಯಾರಣ್ಯರು ಈ ಕಾರ್ಯ ಮಾಡಿದರು. (ಹಾಗೂ ಈ ಕಾರ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಅವರ ಮೇಲೆ ಬಹಿಷ್ಕಾರ ಹಾಕಲಾಗಿತ್ತು.)

ಹುಕ್ಕ, ಬುಕ್ಕರು ಮರುಮತಾಂತರಗೊಂಡು ವಿಜಯನಗರ ಸ್ಥಾಪಿಸದಿದ್ದರೆ ಏನಾಗುತ್ತಿತ್ತು? ವೈದಿಕ ಧರ್ಮ ನಾಶವಾಗುತ್ತಿತ್ತೆ?
ಧರ್ಮನಾಶಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ನಷ್ಟವೆಂದರೆ ಭಾರತದ ಸಂಸ್ಕೃತಿನಾಶ.
ಕೆಲ ವರ್ಷಗಳ ಬಳಿಕ ಬುಕ್ಕನು ಮದುರೆಯ ಸುಲ್ತಾನನನ್ನು ಸೋಲಿಸಿದ ಬಳಿಕ, ಬುಕ್ಕನ ಸೊಸೆ ಕಂಪಲಾದೇವಿ ಬರೆದ “ಮದುರಾ ವಿಜಯಮ್” ಸಂಸ್ಕೃತ ಕಾವ್ಯದಲ್ಲಿ ಈ ಸಂಸ್ಕೃತಿನಾಶದ ಸ್ಪಷ್ಟ ಚಿತ್ರಣವಿದೆ.
[ “ಯಾವ ರಾಜಮಂದಿರಗಳಲ್ಲಿ ಗಿಳಿಗಳು ಮಧುರವಾಣಿಯಲ್ಲಿ ನುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದವೊ, ಅಲ್ಲೀಗ ಗೂಗೆಗಳು ಕರ್ಕಶವಾಗಿ ಕಿರಚುತ್ತಿವೆ.”]

ಭಾರತದ ಮುಸಲ್ಮಾನರು ಧರ್ಮವನ್ನು ಬದಲಿಸಿರಬಹುದು. ಆದರೆ ರಕ್ತವನ್ನು ಬದಲಿಸಿಕೊಂಡಿಲ್ಲವಲ್ಲ. ಭಾರತೀಯ ಪ್ರಾಚೀನ ಸಂಸ್ಕೃತಿಗೆ ಹಿಂದೂಗಳಷ್ಟೇ ಮುಸಲ್ಮಾನರೂ ಸಹ ವಾರಸುದಾರರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಭಾರತದ ಯೋಗ, ವೇದ, ಆಯುರ್ವೇದ, ಭರತನಾಟ್ಯ, ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಸಂಗೀತ ಇವೆಲ್ಲಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲಾ ಭಾರತೀಯರೂ—whatever their religion—ವಾರಸುದಾರರೇ!

ಆದರೆ, ಮತಾಂತರಗೊಂಡವರು ಇವನ್ನೆಲ್ಲ ಮರೆತುಬಿಡುವದೇ, ಮತಾಂತರದ ದುರಂತ.
ಕಾಶ್ಮೀರದ ಮುಸಲ್ಮಾನರಲ್ಲಿಯ ಅನೇಕರ ಹೆಸರುಗಳು ‘ಭಟ್’ ಎಂದು ಇರುವದನ್ನು ಗಮನಿಸಿರಿ. ಮತಾಂತರಿತರಾದ ಈ ಭಟ್ಟರು ಈಗ ಕಟ್ಟಾ ಉಗ್ರಗಾಮಿಗಳಾಗಿರುವದೇ ಮತಾಂತರದ ದುರಂತಕ್ಕೆ ಹಿಡಿದ ಕನ್ನಡಿಯಾಗಿದೆ.

ಆದರೆ, ರಾಜಕೀಯದ ಸ್ವಾರ್ಥಸಾಧನೆಗಾಗಿ ದೇಶವನ್ನು ನಾಶ ಮಾಡಲು ಸಿದ್ಧರಾದ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳಿದ್ದಾಗ, ಭಾರತ ದೇಶ ಒಂದು ದೇಶವಾಗಿ ಉಳಿದೀತೆ? ಮುಸ್ಲಿಮ್ ಮತಗಳ ಸಲುವಾಗಿ, ರಾಷ್ಟ್ರದ್ರೋಹಿ ಸಿಮಿ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರಿಗೆ ಸರಕಾರದ ಹಣದಲ್ಲಿ
legal aid ಕೊಡಲು ಹೊರಟಿರುವ ಇಂತಹ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳಿದ್ದಾಗ, ಭಾರತ ಛಿದ್ರವಾಗದೇ ಉಳಿದೀತೆ?