ನಮ್ಮದೇ ಹಣ- -ನಮ್ಮದೇ ಹೆಣ!

ಭಾರತೀಯ ನಾಗರಿಕರು ವಿದೇಶಿ ಬ್ಯಾಂಕುಗಳಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟಿರುವ ಕಪ್ಪುಹಣವು ೧೬೦೦ ಬಿಲಿಯನ್ ಡಾಲರ್ ಎಂದು ಒಂದು ಅಂದಾಜು ಇದೆ. ಇದು ಕಪ್ಪುಹಣವಾಗಿರುವದರಿಂದ ಅಕ್ರಮ ಮಾರ್ಗದಿಂದಲೇ ಅಂದರೆ ಹವಾಲಾ ಮುಖಾಂತರವೇ ವಿದೇಶವನ್ನು ಸೇರಿರಬೇಕು. ಈ ಹವಾಲಾ ಧಂಧೆಯನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುವವರು ದಾವೂದ ಇಬ್ರಾಹಿಮನಂಥವರು. ಇವರು ಭಯೋತ್ಪಾದಕರ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತರು ಹಾಗು ಪೋಷಕರು. ಅಂದ ಮೇಲೆ ಭಾರತೀಯರೇ ಈ ಭಯೋತ್ಪಾದಕರನ್ನು ಬೆಳೆಯಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂದಾಯಿತು. ಯಾರು ಈ ಕಪ್ಪು ಹಣದ ಒಡೆಯರು? ರಾಜಕೀಯದಲ್ಲಿ ಉನ್ನತ ಸ್ಥಾನಗಳನ್ನು ಆಕ್ರಮಿಸಿಕೊಂಡು ಕಮಿಶನ್, ಕಿಕ್‍ಬ್ಯಾಕ್ ಮುಂತಾದವುಗಳನ್ನು ತಿನ್ನುತ್ತಿರುವವರೇ ಈ ಕಪ್ಪು ಹಣವನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸುತ್ತಿರುವ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು.

ರಾಜಕಾರಣಿಗಳ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಲೇ ಇದ್ದರೂ, ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮಟ್ಟದ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರದ ಮೊದಲ ಸಂಶಯ ಬಂದದ್ದು ‘ಬೋಫೋರ್ಸ್’ ತೋಪುಗಳನ್ನು ಖರೀದಿಸಿದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ. ಕಾಮನ್‍ವೆಲ್ಥ ಹಗರಣ, ೨-ಜಿ ಹಗರಣ ಇವೆಲ್ಲ

ಇತ್ತೀಚಿನವು. ಸರಿ, ಈ ಹಗರಣಗಳ ಮೂಲಕ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಸಂಪಾದಿಸುವ ಅಪಾರ ಸಂಪತ್ತು ಎಲ್ಲಿಂದ ಸಂಗ್ರಹವಾಗುತ್ತದೆ? ಇದಕ್ಕೆ ನೇರ ಹಾಗು ಸರಳ ಉತ್ತರ: ಪ್ರಜೆಗಳು ಕೊಡುವ ತೆರಿಗೆಗಳ ಮುಖಾಂತರ! ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಲಿಟರ ಪೆಟ್ರೋಲಿಗೆ ಸುಮಾರು ೭೦ ರೂಪಾಯಿಗಳನ್ನು ನಾವು ಕೊಡುತ್ತೇವೆ. ಅದೇ ಏಶಿಯಾ ಖಂಡದ ಬಡದೇಶಗಳಾದ ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶ ಹಾಗು ಮಲೆಯೇಶಿಯಾದಲ್ಲಿ ಈ ಬೆಲೆ ೪೫ ರೂಪಾಯಿಗಳ ಆಸುಪಾಸಿನಲ್ಲಿದೆ. ನಮ್ಮ ಹಣಕಾಸು ಮಂತ್ರಿಗಳು ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ದರ ಏರಿದೆ ಎಂದು ನಮ್ಮ ಕಿವಿಯ ಮೇಲೆ ಹೂವನ್ನು ಇಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಇದರಂತೆ ರಾಷ್ಟ್ರಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ರಸಗೊಬ್ಬರ ಸಬ್ಸಿಡಿ, ಕೃಷಿ ಉಪಕರಣಗಳ ಸಬ್ಸಿಡಿ ಮೊದಲಾದವುಗಳ ಮೂಲಕವೂ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಕಪ್ಪು ಹಣವನ್ನು ಕೊಳ್ಳೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಇದರಿಂದಾಗಿ ಬೆಲೆಗಳು ಏರುತ್ತಲೇ ಹೋಗುತ್ತವೆ. ಬೆಲೆ ಏರಿಕೆ ಆದಷ್ಟೂ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳಿಗೆ ಕಪ್ಪು ಹಣದ ಸುಗ್ಗಿ. ದುರ್ದೈವದ ಸಂಗತಿ ಎಂದರೆ ಈ ಕಪ್ಪು ಹಣವು ಹವಾಲಾ ಮೂಲಕ ಭಯೋತ್ಪಾದಕರನ್ನೇ ತಲಪುತ್ತಿರುವದು. ಅರ್ಥಾತ್, ನಮ್ಮನ್ನು ಕೊಲ್ಲಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಸಲುವಾಗಿ ನಾವೇ ಭಯೋತ್ಪಾದಕರಿಗೆ ಹಣ ಪೂರೈಸುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ನಮ್ಮದೇ ಹಣ, ನಮ್ಮದೇ ಹೆಣ!

ನಮ್ಮ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳಿಗೆ ಹಾಗು ನಮ್ಮ ಚುನಾಯಿತ ಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳಿಗೆ ಇದೆಲ್ಲವೂ ಗೊತ್ತಿದೆ. ಆದರೂ ಸಹ ಕಪ್ಪು ಹಣವನ್ನು ವಿದೇಶದಿಂದ ಹಿಂಪಡೆಯಲು ಅವರು ತಯ್ಯಾರ ಇಲ್ಲ. ಅಣ್ಣಾ ಹಜಾರೆಯವರ ‘ಜನ ಲೋಕಪಾಲ’ ಶಾಸನದ ಮೂಲಕ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರವನ್ನು ನಿಗ್ರಹಿಸಬಹುದು. ಅದೇ ಅವರಿಗೆ ಬೇಡವಾಗಿದೆ. ನೋಡುತ್ತಿರಿ, ಲೋಕಪಾಲ ಮಸೂದೆ ಒಂದು ವೇಳೆ ಲೋಕಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಮಂಡಿತವಾದರೆ, ಬಹುತೇಕ ಶಾಸಕರು—ಯಾವುದೇ ಪಕ್ಷದವರಾಗಿರಲಿ---ಅಣ್ಣಾ ಹಜಾರೆಯವರ ಸೂತ್ರಕ್ಕೆ ಬೆಂಬಲ ನೀಡುವದಿಲ್ಲ. ಇಂಥವರನ್ನು ಶಾಸನಸಭೆಗಳಿಗೆ ಚುನಾಯಿಸುತ್ತಿದ್ದೇವಲ್ಲ; ನಾವೇ ಮುಠ್ಠಾಳರು!

ಕಪ್ಪು ಹಣವೆಲ್ಲ ವಿದೇಶಿ ಬ್ಯಾಂಕುಗಳಿಂದ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಮರಳಿ ಬಂದರೆ, ಅದನ್ನು ಬಡ ಭಾರತೀಯರಲ್ಲಿ ಹಂಚಬಹುದೆಂದು ಕೆಲ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಬುರುಡೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಹಾಗೆ ಹಂಚಿದರೆ ಈಗಿರುವ ಬೆಲೆಗಳು ನೂರು ಪಟ್ಟು ಏರುವದರಲ್ಲಿ ಸಂದೇಹವಿಲ್ಲ! ಆಗ ಗೋಣಿಚೀಲದಲ್ಲಿ ನೋಟುಗಳನ್ನು ಒಯ್ದು ಜೋಬಿನಲ್ಲಿ ಕಾಯಿಪಲ್ಲೆ ತರಬೇಕಾದೀತು. ಅಲ್ಲದೆ, ಅಲ್ಲಿಯೂ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ ಮತ್ತೆ ತಲೆ ಎತ್ತುವದೇ! ಆದುದರಿಂದ ಈ ಹಣವನ್ನು ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಶಿಕ್ಷಣಕ್ಕಾಗಿ ಖರ್ಚು ಮಾಡಬೇಕು. ಸೂರಿಲ್ಲದ, ಶಿಕ್ಷಕರಿಲ್ಲದ ಸರಕಾರಿ ಶಾಲೆಗಳು ಎಷ್ಟಿಲ್ಲ? ಇಂಜನಿಯರಿಂಗ ಅಥವಾ ವೈದ್ಯಕೀಯ ಶಿಕ್ಷಣವನ್ನು ಹಣದ ಅಭಾವದಿಂದಾಗಿ ಪಡೆಯಲಾರದ ಎಷ್ಟು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಲ್ಲ? ಇವರೆಲ್ಲರ ಕಲ್ಯಾಣವನ್ನು ಈ ಕಪ್ಪು ಹಣದಿಂದ ಸಾಧಿಸಬಹುದು. ಇದು ನಾವೇ ತೆರಿಗೆಯೆಂದು ನೀಡಿದ ಹಣ ಎನ್ನುವದನ್ನು ನೆನಪಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳೋಣ.

ಭಯೋತ್ಪಾದಕರ ದಾಳಿ ನಡೆದಾಗೊಮ್ಮೆ, ಮಂತ್ರಿವರ್ಯರು ಎಲ್ಲೆಡೆಯೂ ‘ಕಟ್ಟೆಚ್ಚರ’ವನ್ನು ವಹಿಸುವಂತೆ ಪೋಲೀಸರಿಗೆ ಆದೇಶವೀಯುತ್ತಾರೆ. ಇರುವ ಹತ್ತು ಪೋಲೀಸರು ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿ ‘ಕಟ್ಟೆಚ್ಚೆರ’ವನ್ನು ವಹಿಸಬೇಕು? ಅಲ್ಲದೆ, ಸಂಶಯಾಸ್ಪದ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಪೋಲೀಸರು ಬಂಧಿಸಿದರೆ, ತಕ್ಷಣವೇ ಸ್ವಾರ್ಥಿ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಗಲಾಟೆ ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತಾರೆ. ಮಾನವ ಹಕ್ಕುಗಳ ಹೋರಾಟಗಾರರು ಆಂದೋಲನ ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತಾರೆ. ಈಗಂತೂ ಭಯೋತ್ಪಾದನೆಯ ವಿರುದ್ಧದ ಶಾಸನಗಳನ್ನು ವೋಟು-ರಾಜಕೀಯಕ್ಕಾಗಿ ತೆಗೆದೊಗೆಯಲಾಗಿದೆ. ಇದರರ್ಥ ಏನೆಂದರೆ ‘ನಿಮ್ಮ ಹೆಣಗಳ ಮೇಲೆ ನಾವು ಚುನಾಯಿತರಾಗುತ್ತೇವೆ ಹಾಗು ನಿಮ್ಮ ಹಣವನ್ನು ಲೂಟಿ ಮಾಡುತ್ತೇವೆ.’

ಇದು ತಪ್ಪಬೇಕಾದರೆ, ಮತದಾರರು ಭ್ರಷ್ಟ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳನ್ನು ಚುನಾಯಿಸಬಾರದು---(ಅವರು ಯಾವುದೇ ಪಕ್ಷದವರಿರಲಿ.) ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ನನಗೆ ವೋಟು ಕೇಳಲು ಬರುವ ರಾಜಕಾರಣಿಗೆ ನಾನು ಕೇಳುವ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿವು:

(೧) ನೀವು ಜನಲೋಕಪಾಲ ಶಾಸನದ ಪರವಾಗಿ ಇರುವಿರೊ ಅಥವಾ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿರುವಿರೊ?

(೨) ಒಂದು ವೇಳೆ ನೀವು ಆರಿಸಿ ಬಂದರೆ, ಪೂರ್ಣ ಅವಧಿಯವರೆಗೆ ಪಕ್ಷಕ್ಕೆ ನಿಷ್ಠರಾಗಿ ಉಳಿಯುವಿರೊ, ಇಲ್ಲವೊ?

ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ‘ಎಸ್’ ಎಂದು ಉತ್ತರಿಸುವ ರಾಜಕಾರಣಿ ಬಹುಶಃ ಸಿಗಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾದರೆ, ಭಯೋತ್ಪಾದಕರ ಮತ್ತೊಂದು ದಾಳಿಗಾಗಿ ನಾವು ಸಿದ್ಧರಾಗಿರೋಣ!