ಅಶ್ವವೃತ್ತಾಂತ

--೧--

ಕಾಡೆದೆಯಲ್ಲಿ ಕುದುರೆಯ ಹೇಂಕಾರ,

ನರನರಗಳಲಿ ಅದರ ಮಾರ್ದನಿ ಸಿಡಿತ,

ಕಾಡುಕುದುರೆಯ ಸೆಣೆಸಿ ಸವಾರಿ ಮಾಡುವ

ಬಯಕೆ ಭೂತಾಕಾರ

ಚಿಮ್ಮಿ ನನ್ನನು ಕುದುರೆಯ ಬೆನ್ನ ಮೇಲೆ,

ದಿಕ್ಕು ದೆಸೆ ನೋಡದೆ ಓಡುತಿರೆ ಅಮಲಿನಲಿ,

ನಾನೆ ವಿಕ್ರಮರಾಯನೆಂಬ ಠೇಂಕಿನಲಿ,

ಎದೆಯನ್ನು ಬೀಗಿಸುತ ಝೀಂಗುಟ್ಟೆ ಗಾಳಿಯಲಿ,

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

ಕಣ್ಣು ಕತ್ತಲೆ, ತೊಡೆಯಲ್ಲಿ ನೋವಿನ ಸೆಳಕು,

‘ರಾಮಾ!’ ಎಂದೆನುತ ಕಣ್ಣಗಲಿಸಿರಲಿಲ್ಲ ಇನ್ನೂ

. . .. ಕಾಡೆದೆಯೊಳಗಿಂದ ಕುದುರೆಯ ಹೇಂಕಾರ,

                         ನರನರಗಳಲಿ ಮಾರ್ದನಿ!

--೨—

ಏನೆಲ್ಲ ಕಸರತ್ತು ಮಾಡಿದರೂ

ಏಳದೀ ಘೋಡಾ!

ಹಾಗೆಲ್ಲ ತೀರದು ಸವಾರಿಯ ಚಟ,

ಮುದಿ ಕುದುರೆಯನ್ನೇ ಏರುವ ಹಟ,

ಮುಗ್ಗುರಿಸಿ ಬೀಳಲು ಅಕಟಕಟಾ!

ನಗುತಿಹಳು ಬಾಳಸಂಗಾತಿ:

‘ಜೊತೆಜೊತೆಗೆ ನಡೆದರೆ ಸಾಲದೆ? ಸವಾರಿಯೇ ಬೇಕೆ?’

--೩--

ಈಲಿಯಟ್ ಹೇಳಿದ್ದು ಖರೆ:

This is the way the world ends

This is the way the world ends

This is the way the world ends

Not with a bang but a whimper.

-೪-

ಕೊಟ್ಟ ಕುದುರೆಯನೇರಬೇಕು, ಅಲ್ಲಮಪ್ರಭುಗಳಂತೆ.

ಪ್ರಾಯದಲಿ ಅದು ರೇಸ್ ಗೆಲ್ಲುವ ಚದುರೆ,

ಇಳಿವಯಸಿನಲಿ ಜಟಕಾ ಕುದುರೆ!